کد مطلب:315286 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:189
شفای بچه ی فلج با آب کنار مرقد اباالفضل
سید محمد آل ماجد، یكی از خادمان حرم مطهر حضرت عباس علیه السلام كرامت جالبی را این گونه نقل می نماید:
در سال 1940 میلادی هنگام تابستان در هنگامی كه بغداد دچار طغیان رودخانه شده بود، خانواده ای از بغداد به كربلا آمدند و همراه خود چند گوسفند آورده بودند. همین كه به حرم رسیدند قبل از ورود به حرم، قصاب آوردند و گوسفندان را ذبح نمودند و گوشتشان را میان زوار تقسیم نمودند.
پس از پایان تقسیم گوشت، این خانواده به حرم حضرت عباس علیه السلام مشرف شدند و پس از ادای مراسم زیارت به یكی از افراد خانواده ی مذكور رو كردم و پرسیدم: سبب این كار چیست؟
در پاسخ گفت: از پانزده ماه پیش، فرزندمان فلج شد. او را نزد عده ای از اطبای بغداد بردیم و بی نتیجه ماند.
[ صفحه 551]
زنی محترمه در همسایگی ما زندگی می كرد و ما با او رفت و آمد داشتیم. روزی آمد و مقداری آب آورد و گفت: این آب از كنار قبر حضرت عباس علیه السلام می گذرد. یكی از اقوام آن را برای ما آورده است. اینك شما همان فرزندی را كه فلج شده با این آب شست و شوی كنید.
ما فرزندمان را به حمام بردیم و از همان آب بر بدن او ریختیم، آنگاه او را به اتاق بازگرداندیم.
روز دوم پسر مفلوج گفت: می توانم پایم را حركت دهم.
از فرزندان و سایر خانواده خواستم او را كمك كنند، حركت دهیم راه برود.
آمدند و او را بلند نمودند و حركت دادیم، كم كم این عمل را تكرار نمودیم و او را نزد پزشك مخصوصش آوردیم و پس از آزمایش های طبی خبر از سلامتی كامل داد و گفت: از این به بعد می تواند حركت نماید و مسافت های كوتاه را راه برود.
آنگاه پزشك سؤال نمود: آیا دارویی را كه مصرف می كرده، تغییر داده است؟
گفتیم: نه، بلكه او را به آب طاهری كه نزدیك قبر مطهر حضرت عباس علیه السلام می باشد، غسل دادیم.
پزشك گفت: آیا از این آب مقداری دارید؟
گفتیم: آری.
آنگاه كمی آب به او دادیم. آب را گرفت، سپس گفت: شما شیعه هستید؟
گفتم: آری.
گفت: این محبت و دوستی شما به اهل بیت علیهم السلام و این اخلاصتان بر شما گوارا باد. [1] .
[ صفحه 552]
در سال 1940 میلادی هنگام تابستان در هنگامی كه بغداد دچار طغیان رودخانه شده بود، خانواده ای از بغداد به كربلا آمدند و همراه خود چند گوسفند آورده بودند. همین كه به حرم رسیدند قبل از ورود به حرم، قصاب آوردند و گوسفندان را ذبح نمودند و گوشتشان را میان زوار تقسیم نمودند.
پس از پایان تقسیم گوشت، این خانواده به حرم حضرت عباس علیه السلام مشرف شدند و پس از ادای مراسم زیارت به یكی از افراد خانواده ی مذكور رو كردم و پرسیدم: سبب این كار چیست؟
در پاسخ گفت: از پانزده ماه پیش، فرزندمان فلج شد. او را نزد عده ای از اطبای بغداد بردیم و بی نتیجه ماند.
[ صفحه 551]
زنی محترمه در همسایگی ما زندگی می كرد و ما با او رفت و آمد داشتیم. روزی آمد و مقداری آب آورد و گفت: این آب از كنار قبر حضرت عباس علیه السلام می گذرد. یكی از اقوام آن را برای ما آورده است. اینك شما همان فرزندی را كه فلج شده با این آب شست و شوی كنید.
ما فرزندمان را به حمام بردیم و از همان آب بر بدن او ریختیم، آنگاه او را به اتاق بازگرداندیم.
روز دوم پسر مفلوج گفت: می توانم پایم را حركت دهم.
از فرزندان و سایر خانواده خواستم او را كمك كنند، حركت دهیم راه برود.
آمدند و او را بلند نمودند و حركت دادیم، كم كم این عمل را تكرار نمودیم و او را نزد پزشك مخصوصش آوردیم و پس از آزمایش های طبی خبر از سلامتی كامل داد و گفت: از این به بعد می تواند حركت نماید و مسافت های كوتاه را راه برود.
آنگاه پزشك سؤال نمود: آیا دارویی را كه مصرف می كرده، تغییر داده است؟
گفتیم: نه، بلكه او را به آب طاهری كه نزدیك قبر مطهر حضرت عباس علیه السلام می باشد، غسل دادیم.
پزشك گفت: آیا از این آب مقداری دارید؟
گفتیم: آری.
آنگاه كمی آب به او دادیم. آب را گرفت، سپس گفت: شما شیعه هستید؟
گفتم: آری.
گفت: این محبت و دوستی شما به اهل بیت علیهم السلام و این اخلاصتان بر شما گوارا باد. [1] .
[ صفحه 552]
[1] همان ص 78.